Ματθαίος Φραντζεσκάκης: Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων κλείνει τα δέκα

Ποιες ταινίες θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ανάμεσα στις προτάσεις του ιδιαίτερα πλούσιου φετινού προγράμματος;

Μ.Φρ.: Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων πραγματοποιείται από τις 19 έως και τις 29 Οκτωβρίου στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης και περιλαμβάνει περίπου 150 ταινίες απ’ όλα τα είδη κινηματογράφου: από μικρού και μεγάλου μήκους μέχρι animation και ντοκιμαντέρ. Θέλουμε να δίνουμε τον λόγο σε καλλιτέχνες που εκφράζονται δημιουργικά με διαφορετικά μέσα. Ξεχωριστή θέση έχει φέτος ο Κώστας Γαβράς ο οποίος θα μας τιμήσει με την παρουσία του κι εμείς, αντίστοιχα, τιμούμε την παρουσία του στον κινηματογράφο. Ιδιαίτερη επιλογή αποτελεί επίσης η ταινία της πρεμιέρας, το «1922» του Νίκου Κούνδουρου. Θα παιχτεί από ψηφιακή κόπια που μόλις βγήκε, και μνημονεύοντας σαφώς την επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μαζί μας θα είναι και ο Νίκος Καβουκίδης, Διευθυντής Φωτογραφίας της ταινίας. Θα προβάλουμε επίσης τα «Μαγνητικά Πεδία» του Γιώργου Γούση ενώ πρεμιέρα θα κάνει στο φεστιβάλ η ταινία «Θ. Αγγελόπουλος – Ν. Παναγιωτόπουλος ο καθένας με την μουσική του» του Γιάννη Σολδάτου και του Αντώνη Κόκκινου.

Το φεστιβάλ τρέφει ιδιαίτερη αγάπη και για το ελληνικό ντοκιμαντέρ, με συμμετοχές όπως το «Αρκαδία, “Καμπανία” της Ανατολής» του Κώστα Σπυρόπουλου, το «Άλλο Μισό» του Γιώργου Μουτάφη και ο «Αποχαιρετισμός» του Σταύρου Ψυλλάκη. Είναι πολλές ακόμα οι αξιόλογες ταινίες που έχουμε επιλέξει.

Το φεστιβάλ γίνεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και έχει την στήριξη του ΕΚΟΜΕ και του Κέντρου Κινηματογράφου. Αποτελεί συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Κρήτης, του Δήμου Χανίων και του Δήμου Πλατανιά και οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων που φιλοξενεί τις δράσεις του. Όπως επίσης και στην ομάδα των ανθρώπων που δουλεύουν με πάθος για την πραγματοποίησή του και στους περισσότερους από 100 εθελοντές μας.

Είναι γνωστή η στενή σύνδεση του φεστιβάλ με την ευρύτερη κοινότητα. Μέσα από ποιες δράσεις αποτυπώνεται η σχέση αυτή;

Μ.Φρ.: Κεντρικό στοιχείο της ταυτότητας του φεστιβάλ είναι η σχέση του με την εκπαίδευση. Κλείνουμε 20 χρόνια εκπαιδευτικών προγραμμάτων, με δράσεις οπτικοακουστικού αλφαβητισμού στα Χανιά και το Ρέθυμνο. Η τελετή λήξης είναι μάλιστα αφιερωμένη στα ντοκιμαντέρ που φτιάχνουν οι ίδιοι οι μαθητές με τη βοήθειά μας. Υπάρχει ειδικό πρόγραμμα για όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και υποδεχόμαστε περίπου 5.000 μαθητές στο φεστιβάλ κάθε χρόνο. Γίνονται 45 παράλληλα εργαστήρια και 14 masterclasses με 200 συμμετέχοντες. Το μεγαλύτερο μέρος του φεστιβάλ είναι διαθέσιμο και ηλεκτρονικά (www.chaniafilmfestival.com) και θα το παρακολουθήσουν περίπου 380 σχολικά τμήματα απ’ όλη την Ελλάδα. Διοργανώνουμε μια έκθεση αφιερωμένη στην ιστορία του κινηματογράφου με παλιές μηχανές, ειδικές κατασκευές και αναφορές στη δουλειά του Κώστα Γαβρά, του Μίκη Θεοδωράκη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Επίσης, μια έκθεση με φωτογραφίες του Ηλία Μπουριώτη από το τελευταίο γύρισμα του Θόδωρου Αγγελόπουλου καθώς και έκθεση ψηφιδωτών της Ελένης Ιωαννίδου, από ληγμένα φάρμακα. Τα φάρμακα είναι μεταξύ των ειδών πρώτης ανάγκης που χαρίζουμε από την ίδρυση του φεστιβάλ σε κοινωνικές δομές της πόλης.

Ποιος ο ρόλος του οπτικοακουστικού αλφαβητισμού σε μια εποχή που όλοι -και ειδικά τα παιδιά- είμαστε εκτεθειμένοι σε έναν χείμαρρο εικόνας και ερεθισμάτων;

Μ.Φρ.: Είναι γεγονός ότι η πληροφορία ρέει ασταμάτητα κι ότι τα ερεθίσματα που έχουν τα παιδιά ξεπερνούν κάθε φαντασία. Εμείς επιμένουμε σε αυτό που αποκαλούμε οπτικοακουστικό και κινηματογραφικό αλφαβητισμό: δίνουμε εργαλεία που συμβάλλουν στην αποκωδικοποίηση της πληροφορίας. Εκπαιδεύουμε τους μαθητές στο πώς να «διαβάσουν» μια ταινία, αλλά και κάθε τι γύρω μας που έχει οπτικοακουστική αναφορά. Το κινητό τηλέφωνο που έχουμε όλοι στα χέρια μας αποτελεί ένα πολύ δυνατό εργαλείο. Το μέγιστο λάθος, κατά την άποψή μου, είναι να απαγορεύουμε την χρήση του στα παιδιά ή να συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει. Θα πρέπει να εστιάζουμε στην ορθή του χρήση και στον σκοπό για τον οποίο το χρησιμοποιούμε. Μόνο έτσι θα έχουμε θετικό αποτύπωμα. Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά το πώς βλέπουμε. Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Και συνδέεται με το πώς γινόμαστε ενεργοί θεατές και ενεργοί πολίτες.